Tijdens de Olympische Spelen van 2008 in Peking was de Amerikaanse Evelyn Stevens een clubrenster die net haar eerste wedstrijdjes gereden had. Daarnaast werkte ze op Wall Street aan een mooie carrière. Vier jaar later rijdt Stevens mee in de top van het vrouwenpeloton en gaat ze in Londen strijden voor een podiumplek.
Het lijkt een verhaal zoals dat alleen in Amerika geschreven kan worden (al komt het verhaal van Annemiek van Vleuten wel enigszins in de buurt): binnen een jaar na je eerste race prof worden, een goede baan opzeggen en je land mogen vertegenwoordigen op de Olympische Spelen.
Het leven van Stevens bestond in 2007 uit het maken van lange dagen bij een investeringsfonds tegen een meer dan goed salaris. Daarvoor had ze een paar jaar gewerkt bij het toen nog gerenommeerde Lehman Brothers. Ze had een mooi huis en leuke vrienden. In november 2007 deed Stevens op aanraden van haar zus mee aan een cyclocross-wedstrijdje. Ze genoot ervan en besloot een racefiets aan te schaffen. Het werd een beginnersfiets voor $ 1000.
Op deze fiets reed Stevens in de zomer van 2008 haar eerste koers in Central Park. Al snel werd haar wielertalent opgemerkt: zo fietste ze de vijf minuten eerder gestarte eliterijdsters en profs bergop voorbij in de Green Mountain Stage Race. In de Amerikaanse wielerwereld deed al snel het verhaal de ronde dat een een vrouw die een maand aan het fietsen is, full-time op Wall Street werkt, een goedkope fiets rijdt en haar training voornamelijk op de trainer binnen doet alle andere rijders, ook die van andere categorieën, achter zich heeft gelaten.
Daarna gaat het snel: Stevens wint wedstrijd na wedstrijd en in 2009 besluit ze volledig bezig te gaan met wielrennen. Ze neemt ontslag en mag een jaar na haar eerste koers al naar het WK in Mendrisio. Het volgende seizoen krijgt Stevens een contract bij de topploeg HTC Columbia.
Ook in het profpeloton weet Stevens een aantal wedstrijden te winnen. Zo wordt ze zowel in 2010 als 2011 nationaal kampioen tijdrijden en in 2010 wint ze een etappe in de Giro Donne. Stevens voelt zich echter niet zo op haar gemak in de hectiek van het peloton. Zolang het maar bergop gaat of ze alleen een tijdrit rijdt is het goed, maar als ze in de groep moet rijden wordt ze bang. Dit moet veranderen vindt Stevens. Ze besluit te gaan verhuizen naar Boulder, Colorado. Daar traint ze veel met haar huisgenoot en BMC-rijder Taylor Phinney en gaat ze ook op de baan en mountainbike rijden.
Het lijkt te werken: in april verslaat ze in de Waalse Pijl in een sprint bergop Marianne Vos, ze wint een etappe en het eindklassement van de Ronde van Nieuw-Zeeland, wint ook een etappe en het eindklassement van een meerdaagse koers in Tsjechië en in de Giro Donne is er winst in een rit en een derde plek in het eindklassement.
Met deze prestaties heeft Stevens zich samen met Kristin Armstrong, Amber Neben en Shelley Olds een plek verworven in de Olympische wegploeg. Misschien is het parcours met maar twee maal Box Hill (de mannen moeten er negen maal tegenop rijden) wat te licht voor Stevens maar dan is er nog het WK in Limburg. De Olympische wegrace voor vrouwen is op zondag 29 juli.
De overwinning van Evelyn Stevens in de Waalse Pijl 2012
Evelyn Stevens over het begin van haar wielercarrière
Foto: Steve Ryan (Velo Steve)/Flickr – Evelyn Stevens in maart 2010 in het tenue van HTC Colombia – nu rijdt ze voor Team Specialized-lululemon